Reading jong paard – een open boek vol verhalen

Soms zijn de readings met jonge dieren zó open en levendig dat het haast voelt alsof je met een nieuwsgierig kind in gesprek bent. Jonge paarden – net als veulens, pups of kittens – zijn vaak nog zó puur, zó onbevangen. Ze hebben geen filters, ze delen alles wat in ze opkomt. Hun gedachten, gevoelens, observaties… en soms zelfs geheimpjes van hun mensen.

Zo herinner ik me een reading bij X en haar jaarling. Vanaf het moment dat ik verbinding maakte, begon het jonge paard honderduit te ‘praten’. Over zichzelf, over zijn kuddegenoten, over het leven op stal – en al snel kwamen ook de andere dieren in het leven van X ter sprake.

Een beeld van een poot

Tijdens de reading liet het paard me een beeld zien van X samen met een hond. Ik zag hoe ze de rechter voorpoot van de hond in haar beide handen hield. De poot voelde pijnlijk aan, alsof er iets niet helemaal goed zat. Misschien artrose? De hond liep mank, zoveel was duidelijk. En toen gebeurde er iets bijzonders. Ik zag X haar gezicht naar de poot brengen, zachtjes en met aandacht. In mijn hoofd voelde het als dat reflex van een moeder die haar kind een kusje geeft op een zere knie.

Ik twijfelde even. Had X überhaupt een hond? Ik kende haar nog niet goed genoeg om dat zeker te weten. Maar toen ik haar vroeg of ze een hond had, knikte ze meteen en begon breed te lachen.

Een geheimpje verklapt

Ja, ze had inderdaad een hond. En ja, die had last van z’n poot. Maar toen ik haar vertelde dat ik zag hoe ze haar gezicht naar die poot bracht, begon ze nóg harder te lachen. “O, dat is mijn geheimpje!” zei ze, bijna beschaamd maar ook een beetje trots.

Blijkbaar is ze – zoals ze het zelf noemde – verslaafd aan de geur van hondenpoten. Niet om er een kusje op te geven, zoals ik dacht, maar omdat ze stiekem altijd even snuffelt aan die typische geur. Ze noemde het haar kleine guilty pleasure, iets waarvan ze dacht dat niemand het wist.

Tot haar jonge paard tijdens de reading haar liefdevol verlinkte. Niet op een gemene manier hoor, meer als een guitige blik: “Wist je dat ze dat doet?”

Een bijzondere band

We hebben er met z’n allen hartelijk om gelachen. Maar stiekem raakte het me ook. Want dit jonge paard – nog maar net begonnen aan het leven – had zóveel oog voor de kleine dingen in het leven van zijn mens. Zoveel verbondenheid, zoveel aandacht. Alsof hij al wist: “Ik hoor bij haar. Ik ken haar. Dit is mijn mens.”

Dat moment maakte weer eens duidelijk hoe ongelooflijk diep die band tussen mens en dier kan zijn. En hoe bijzonder het is als een dier – zelfs op zo’n jonge leeftijd – laat zien hoeveel hij al van je weet, en hoeveel hij al van je houdt.

Zelf leren communiceren met dieren?

Communiceren met dieren is geen gave voor ‘uitverkorenen’. Het is een taal die je kunt leren spreken. In mijn boek en cursus Communiceren met dieren help ik je om je intuïtie te verfijnen, te oefenen met afstemmen, en je eigen manier van luisteren te ontdekken.

Bestel hier het boek Communiceren met dieren
Bestel hier het Inspiratie- en werkboek Communiceren met dieren
Bekijk hier de cursus Communiceren met dieren
Download hier het gratis e-book over Communiceren met dieren

Je hoeft het niet perfect te doen.
Je hoeft alleen te beginnen met luisteren.
Want het mooiste contact ontstaat vaak… in stilte.